Με την άνοδο της θερμοκρασίας και την άνοιξη σε πλήρη άνθιση, οι εξωτερικές δραστηριότητες αποκτούν νέα δυναμική. Από το Πάσχα και μετά, πολλοί – μικροί και μεγάλοι – επιστρέφουν σε αθλήματα όπως ποδηλασία, ρακέτες, ορειβασία, ποδόσφαιρο, μπάσκετ και beach volley. Ωστόσο, η ξαφνική μετάβαση από καθιστική καθημερινότητα σε έντονη σωματική άσκηση ενέχει αυξημένο κίνδυνο τραυματισμών.
Τραυματισμοί από κακή προετοιμασία
Όπως επισημαίνουν οι Δρ Παναγιώτης Πάντος, Ορθοπεδικός Χειρουργός, Διευθυντής της Ορθοπεδικής Κλινικής Άνω Άκρου στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών και υπεύθυνος των τμημάτων Άνω Άκρου και Αθλητικών Κακώσεων της Osteon Orthopedic & Spine Clinic, και Δρ Βασίλειος Σακελλαρίου, Ορθοπεδικός Χειρουργός, Διευθυντής Ορθοπεδικής Κλινικής στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών και υπεύθυνος του Τμήματος Επανορθωτικής & Ελάχιστα Επεμβατικής Χειρουργικής Ισχίου – Γόνατος και Αθλητικών Κακώσεων της Osteon Orthopedic & Spine Clinic, η απροετοίμαστη φυσική δραστηριότητα συνδέεται με αυξημένα περιστατικά μυοσκελετικών κακώσεων.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, τραυματισμοί εντοπίζονται κυρίως σε γόνατα, ισχία, αστραγάλους, ώμους και αγκώνες – αρθρώσεις που καταπονούνται περισσότερο. Φλεγμονές, θλάσεις, ρήξεις και κατάγματα συχνά προκύπτουν από:
-
ανεπαρκή προθέρμανση και αποθεραπεία
-
ελλιπή φυσική κατάσταση
-
λανθασμένη τεχνική
-
κακής ποιότητας εξοπλισμό
-
κόπωση ή απρόοπτα (πτώσεις, συγκρούσεις)
Συχνότεροι τραυματισμοί την άνοιξη
1. Διατάσεις, ρήξεις μυών, συνδέσμων και τενόντων
Οι πιο συχνοί ανοιξιάτικοι τραυματισμοί περιλαμβάνουν διατάσεις ή ρήξεις, ειδικά σε άτομα που ξεκινούν άσκηση χωρίς σωστή φυσική προετοιμασία. Η έλλειψη προθέρμανσης και η κόπωση αυξάνουν τον κίνδυνο. Παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν και ακατάλληλα παπούτσια ή ολισθηρές επιφάνειες.
Η αντιμετώπιση βασίζεται σε:
-
ανάπαυση
-
εφαρμογή πάγου
-
πίεση με ελαστικό επίδεσμο
-
ανύψωση του τραυματισμένου μέλους
-
αναλγητικά/αντιφλεγμονώδη φάρμακα
Σε σοβαρές περιπτώσεις απαιτείται χειρουργική παρέμβαση.
Ο Δρ Σακελλαρίου εξηγεί: «Η ρήξη πρόσθιου χιαστού συνδέσμου είναι συχνή, ιδίως σε αθλήματα με απότομες αλλαγές κατεύθυνσης, όπως ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Η θεραπεία ποικίλλει ανάλογα με τη σοβαρότητα, από φυσικοθεραπείες έως αρθροσκοπική συνδεσμοπλαστική».
2. Τενοντίτιδες
Η επαναλαμβανόμενη καταπόνηση των τενόντων, ειδικά στους ώμους, αγκώνες και γόνατα, οδηγεί συχνά σε τενοντίτιδες.
Συχνές μορφές:
-
Τενοντίτιδα στροφικού πετάλου ώμου
-
Επικονδυλίτιδα αγκώνα (tennis elbow)
-
Τενοντίτιδα επιγονατιδικού τένοντα (jumper’s knee)
Η αρχική αγωγή περιλαμβάνει:
-
ξεκούραση
-
πάγο
-
αντιφλεγμονώδη
Ο Δρ Πάντος τονίζει: «Οι τενοντίτιδες από επαναλαμβανόμενες κινήσεις – όπως στην κολύμβηση, το βόλεϊ ή το τένις – προκαλούν πόνο και δυσκαμψία. Η φυσικοθεραπεία βοηθά σημαντικά, ενώ σε εμμένουσες περιπτώσεις μπορεί να χορηγηθούν ενέσεις κορτιζόνης ή θεραπείες με PRP. Σε περιπτώσεις ρήξης τένοντα, απαιτείται χειρουργική συρραφή».
Πώς να προλάβετε τους τραυματισμούς
Οι δύο ειδικοί καταλήγουν ότι η πρόληψη αποτελεί το κλειδί για ασφαλή αθλητική δραστηριότητα την άνοιξη:
-
Συστηματική εκγύμναση όλο τον χρόνο
-
Σταδιακή αύξηση της έντασης προπόνησης
-
Cross-training για να αποφευχθεί υπερκόπωση
-
Προθέρμανση & χαλάρωση πριν και μετά την άσκηση
-
Επαρκής ενυδάτωση και αναπλήρωση ηλεκτρολυτών
Η σωστή προετοιμασία δεν προστατεύει μόνο από τραυματισμούς αλλά ενισχύει και τη σωματική απόδοση και τη ψυχική ευεξία που προσφέρει η άθληση στη φύση.
Επιμέλεια: Ευγένιος Γκράουρ